در دیدار رئیسی با هنرمندان چه گذشت؟
تاریخ انتشار: ۲۶ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۹۶۱۷۹۱
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، سیدابراهیم رئیسی بعد از ظهر روز جمعه در نشست صمیمی با اهالی «فرهنگ و هنر» پس از استماع دیدگاهها و نظرات ۶ تن از هنرمندان حوزههای شعر، سینما، خوشنویسی، موسیقی و ادبیات، در سخنانی توانمندی فرهنگی را همچون توانمندیهای دفاعی و اقتصادی از عناصر مهم اقتدارآفرینی برای کشور دانست و بر توجه جدی به عرصه هنر و فرهنگ کشور تاکید کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
بنابر روایت پایگاه اطلاع رسانی دولت، رئیسی اعتلای هنر و فرهنگ را موجب افتخارآفرینی، عزتمندی و ارتقا و سربلندی کشور دانست و با اشاره به پیشرفتهای علمی، صنعتی، فرهنگی و هنری چشمگیری که به برکت پیروزی انقلاب اسلامی، به دست آمده است، تصریح کرد: صرفنظر از اینکه این پیشرفتها در دوره کدام دولت به دست آمدهاند، باید با هنرمندی به تصویر کشیده شوند تا بتوان ایران پیشرفته و فناور را به جهان معرفی کرد.
رئیسی با اشاره به نقشآفرینی هنرمندان در به تصویر کشیدن بخشی از افتخارات خلق شده در دوران دفاع مقدس، تلاش جوانان برای حصول پیشرفتهای فناورانه در کشور را از دیگر عرصههایی دانست که قابلیت بالایی برای به تصویر کشیده شدن دارند.
رئیس دولت سیزدهم از فعالان عرصههای فرهنگی و هنری خواست با تکیه بر داشتههای ارزشمند این ملت، برای متبلور کردن جلوههای متعالی و والای داشتههای علمی، فرهنگی و هنری این کشور گامهای بلندی بردارند.
رئیسی در ادامه حمایت مالی و حقوقی از هنرمندان را از جمله وظایف دولت و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دانست و افزود: در مقابل هنرمندان نیز وظیفه دارند با جوشش درونی هنر خود در آرامش و امید دادن به جامعه به ویژه در نسل جوان پیشرو و پیشتاز باشند و مظاهر زیبایی که به برکت انقلاب اسلامی در این کشور خلق شده حفظ و به تصویر بکشند.
رئیسی عمومیت یافتن حمایت از فلسطین به کل جهان پس از وقایع اخیر غزه را نشانی از بصیرت، آگاهی و دشمنشناسی ملت ایران دانست و گفت: حمایت ۴۵ ساله ملت ایران از فلسطین، گواه صدق و درستی مواضع این ملت در تشخیص درست غده سرطانی بودن رژیم صهیونسیتی در منطقه است که مردم دنیا امروز پس از ۴۵ سال به آن رسیدهاند.
«مرور اقدامات صورت گرفته از سوی دولت در بخش سینما»، «تنظیم سند ملی موسیقی بر اساس سند فنی و فقهی گردآوری شده از سوی رهبری معظم انقلاب» و «لزوم بررسی اخذ مالیات از هنرمندان کم درآمد» از دیگر نکاتی بود که رئیس جمهور ناظر به سخنان برخی از اهالی فرهنگ و هنر به آنها اشاره کرد.
رئیسی در پایان با بیان اینکه دولت به معنای واقعی برای اهالی فرهنگ و هنر به عنوان مفاخر کشور احترام قائل است، تصریح کرد: نظرات و دیدگاههای مطرح شده از سوی اهالی فرهنگ و هنر، برای دولت ارزشمند و مفید بوده و نقدهای مطرح شده نیز از نظر دولت دغدغههایی در جهت اصلاح امور است که مورد توجه قرار خواهد گرفت.
۲۷۲۷
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1884784منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: سیدابراهیم رئیسی دولت سیزدهم هنرمندان فرهنگ و هنر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۹۶۱۷۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دو ضربه مهم به بودجهنویسی کشور؛ یکی در دولت احمدینژاد و یکی در دولت رئیسی
روزنامه هم میهن در یادداشتی به اختیارات مجلس و بودجهنویسی پرداخته است.
این روزنامه مینویسد: ظاهراً قرار بوده که مجلس در رأس امور باشد. البته به لحاظ قانون اساسی چنین ظرفیتی در حوزه اختیارات مجلس هست، ولی دو مسئله موجب شده که این اختیارات مجلس هم به لحاظ حقوقی و هم حقیقی رو به افول گذاشته شود.
به لحاظ حقیقی به علت وجود نظارت استصوابی، شاهد آن هستیم که انتخابشدگان برای ورود به مجلس با گذشت زمان، از بسیاری جهات ناکارآمد شدهاند؛ نه میخواهند و نه قادرند که از اختیارات و مسئولیتهای خود به نحو درست و به سود جامعه استفاده کنند.
از منظر حقوقی هم به دلیل همین ضعفها حوزههای اختیارات مجلس به مرور زمان محدود و محدودتر و حتی قیدهای جدیدتری هم بر آن زده شده است.
اگر قرار باشد از میان مجموعه اختیارات مجلس همه را بگیرند و یکی باقی بماند و اتفاقاً اگر همان یکی را خوب انجام دهند، مملکت در مسیر درستی قرار خواهد گرفت؛ آن یک موضوع بودجه سالانه است؛ بودجهای که میان هزینه و درآمدش توازن باشد، مصارف آن، علمی و معقول باشد، منابع آن منصفانه و تحققپذیر و مهمتر اینکه شفاف و روشن باشد.
واقعیت این است که اغلب دولتها و مجالس چند دهه اخیر کمابیش با بودجه به نحو دیگری جز آنچه که در بالا گفته شد رفتار کردهاند؛ ولی دو دولت اصولگرای احمدینژاد در گذشته و اکنون رئیسی و مجالس متناظر آنها بیش از دیگران با شفافیت و منصفانه و علمی بودن منابع و مصارف بودجه مسئله داشتهاند.
احمدینژاد همان زمان که آمد گفت: «کل قانون بودجه در قالب یک دفترچه در جیب هر ایرانی جا شود»، درحالیکه هیچگاه چنین نشد چراکه شدنی هم نبود، زیرا کلیت بودجه امری بیمعنی است.
اینکه دولت فلان چند ده هزار میلیارد تومان درآمد یا مخارج دارد هیچ معنایی برای مردم ندارد. اصولاً مردم درکی عینی از این ارقام نجومی ندارند. اتفاقاً جزئیات بودجه است که اهمیت دارد.
هم از نظر درآمدها که منصفانه و قابل تحقق باشد و هم از نظر نحوه مصرف آنکه به بیشترین بازدهی برسد و از فساد و رانت نیز جلوگیری کند. بودجه باید بسیار منضبط و دقیق نوشته و دقیقتر هم نظارت شود نه اینکه فقط در یک سال ۲۰۰۰ تخلف از قانون بودجه اعلام شود، ولی محکومیت هیچ مدیری اعلام نشود.
گرچه اولین ضربه مهم به قانون بودجه را دولت احمدینژاد از طریق تضعیف سازمان برنامه و اختلال در بودجهنویسی زد؛ ولی همیشه ضربهای هم از سوی نمایندگانی وارد میشد که هدفشان سوق دادن منابع درآمدی به سوی حوزه انتخابی خود برای رایآوری دوباره است.
به همین دلیل نمایندگان این گوشت قربانی را به سوی خود میکشند، دولت هم نان بودجهای خود را در این تنور داغ میپزد و در نهایت سر مردم و اقتصاد و رشد و کارآمدی بیکلاه میماند و دهها نهاد بودجه میگیرند که کلمهای پاسخگو نیستند و حتی بعضاً شناختهشده هم نبودند.
ضربه بعدی در جریان رسیدگی به لایحه بودجه امسال زده شد و مصوب کردند که ارائه بودجه دومرحلهای شود. در عمل مرحله کلیات آن تصویب شده، ولی جداول و جزئیات هنوز در دستور کار مجلس قرار نگرفته؛ درحالیکه در دومین ماه سال هستیم و معلوم نیست دولت بر چه اساسی هزینه خواهد کرد؟
یکی از علل ریشهای وجود فساد و ناکارآمدی دستگاه اجرایی در ایران، وضعیت غیرعلمی بودجهنویسی و عدم شفافیت آن است. شاخص ادراک فساد (CPI) بیانگر رتبهی فساد بخش عمومی یک کشور در میان سایر کشورهای جهان است.
این شاخص در مقیاس صفر (بیشترین فساد یا اصطلاحاً کثیف) تا ۱۰۰ (بدون فساد یا اصطلاحاً پاک) کشورها را رتبهبندی میکند.
در آخرین رتبهبندی ارائهشده ایران با ۲۴ امتیاز بههمراه چند کشور دیگر مشترکاً در رتبه ۱۴۹ جهان قرار دارد. نکته مهم اینکه شاخص مزبور در سه سال اخیر بدتر شده است که بیش از هر چیز ناشی از یکدست شدن قوای گوناگون کشور و کاهش نظارتهای درونسیستمی و نیز افزایش عدم شفافیت در بودجهنویسی است.